امروز مرا به دشمنان غالب کن

واندر طلب حقيقتم طالب کن

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است

اي بس غم و شادي که پس پرده نهان است

گر مرد رهي غم مخور از دوري و ديري

داني که رسيدن هنر گام زمان است

تو رهرو ديرينه ي سرمنزل عشقي

بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است

آبي که برآسود زمينش بخورد زود

دريا شود آن رود که پيوسته روان است

از روي تو دل کندنم آموخت زمانه

اين ديده از آن روست که خونابه فشان است

دردا و دريغا که دراين بازيه خونين

بازيچه ي ايام دل آدميان است

دل بر گذر غافله ي لاله و گل داشت اين دشت

که پامال سواران خزان است

روزي که بجنبد نفس باد بهاري

بيني که گل و سبزه کران تا به کران است

اي کوه تو فرياد من امروز شنيدي

درديست در اين سينه که همزاد جهان است

از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند

يارب چقدر فاصله ي دست و زبان است خون مي رود ازين ديده در اين کنج صبوري

اين صبر که من مي کنم افشردن جان است

از راه مرو سايه که آن گوهر مقصود

گنجي ست که اندر قدم راهروان است